THAMIMASADES

THAMIMASADES

veteribus Scythis idem fuit, qui Romanis Neptunus: Herodotus, Melpomene, Οὐνομάζονται δὲ Σκυθιςὶ Ι῾ςίη μὲν, Ταβίθι Ζεὺς δὲ καλεόμενος Παπαῖος, Γῆ δὲ, Α῎πια. Α᾿πόλλων δὲ Οἰτόσυρος, Οὐρανίη δὲ Α᾿φροδίτη Α᾿ρτίμπασα, Ποσειδέων δὲ, Θαμιμασάδης, Vesta Scythice vocatur Tabithi; Iuppiter autem, Papaeus; Tellus, Apia, Apollo, Oethosyrus; Caelestis Venus Artimpasa; Neptunus, Thamimasades. Quem locum etiam Origenes adducit, contra Celsum, l. 6. Scythae videlicet, uti Solem et lunam; aerem et terram; sic aquam etiam colebant: Unde vero nomina ista, post tot saecula, difficile dictu est, cum ne illud quidem satis constet, utrum Herodotus ea fideliter expresserit. Fere enim ita usu venit, ut, cum nomina in aliam transfunduntur linguam, multum de genuinis deperdant, sic ut illi, unde profecta, vix ea pro suis agnoscant. Interim si de origine eorum commentari animus sit, verba sunt Vossii, non ea aliunde arcessam, quam e veteri Germanorum lingua, cui proxima erat ista Scitharum: quando ex Asiatica Scythia Europaeam vicinasque magnae Germaniae gentes durcere, validis evincere argumentis admodum proclive sit. Vide eum de orig. et progr. Idolol. l. 2. c. 82.